Rondom alle aandacht voor de nieuwe 4.0 licenties krijgt de publicatie van de laatste 3.0 licentie maar weinig aandacht, en dat is onterecht. Simultaan met de 4.0 licenties heeft Creative Commons een speciaal aangepaste licentie uitgegeven voor het gebruik van Intergovermentele Organsaties (IGO’s). De licentie is zo vormgegeven dat instellingen zoals het WIPO en UNESCO er beter gebruik van kunnen maken.
Wat is er anders?
De oudere 3.0-licenties verschillen van de 4.0-licenties doordat zij speciale aan nationale wetgeving aangepaste versies erkennen. IGO’s zijn niet verbonden aan nationale wetgeving, en hebben daarom moeite met het gebruik van de CC-licenties. De voor IGO’s aangepaste 3.0 licentie heeft speciale provisies die geschillen niet met nationale rechtbanken op hoeven te lossen.
IGO’s als de Verenigde Naties, de Wereldbank, e.d. hebben vaak grote collecties met publicaties en media die zij graag met de wereld delen. Met de Creative Commons 3.0 licenties voor IGO’s krijgen ze hiervoor alle ruimte.
Deze ruimte is meteen aangegrepen door UNESO (Organisatie der Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur). Ze zullen al hun rapporten van na juli 2013 in hun Open Access Repository vrijgegeven onder de CC BY-IGO-licentie. Dit wil zeggen dat iedereen gebruik mag maken van de rapporten zolang ze maar aangeven dat het oorspronkelijk geschreven is door UNESCO. Het Open Acces repository is een diverse en rijke bron voor verschillende onderwerpen:
“Currently, the Repository contains works in some 12 languages, including major UNESCO reports and key research publications. As well as the 300 Open Access publications, UNESCO will provide on-line availability to hundreds of other important reports and titles. Covering a wide range of topics from all regions of the world, this knowledge can now be shared by the general public, professionals, researchers, students and policy-makers… under an open license.” (uit het persbericht van UNESCO)
UNESCO geeft hiermee het goede voorbeeld voor de 195 landen (en 9 geassocieerde landen) die lid zijn van de organisatie. Het is belangrijk om publiek gefinancierd onderzoek vrij te licenseren om de toegang tot onderwijs, onderzoek, wetenschap en cultureel erfgoed te vergroten. De hoop is natuurlijk dat nog veel meer belangrijke organisaties zoals UNESCO hun materiaal open gaan delen. We zijn benieuwd.